Czy "szyja" ma smak? Przypuszczalnie ;-) tak ;-) Bo przed laty mój Najdroższy chciał w mojej szyi wygryźć "dziurę" :P ;-))))))

Właśnie spróbowałem ze słów zbudować oddech i usłyszałem rozmowę wdechu z wydechem.

"ze słów buduję oddech" :)

Befanio i mu się udało ? :))

Strach przed świtem. To dobre. Świt obnaża, demaskuje, odczarowuje i przegania. Świt nie zawsze musi oznaczać nieskazitelne szczęście. Noc też ma w tym temacie trochę do powiedzenia, mrok bywa bardziej przyjazny. Trzeźwe odwrócenie.

"Szelest ognia" nieźle brzmi.

"Moc" w szóstym wersie to strzał w dziesiątkę. Cały wers to "mocna" rzecz, a słowo to jeszcze podbija efekt.

Widać spójność z poprzednimi, również bardzo charakterystycznymi wierszami cyklu.

Czytam tekst od wczoraj i za każdym razem zastanawiam się, czy nie przydałoby się przenieść wyrazów w cudzysłowach do osobnego wersu. Z czysto estetycznych pobudek. Chociaż pewnie spowolniłoby to strumień wiersza, a chyba nie do końca o celebrację lenistwa tu chodzi.

I te "schowane" intencje. Myślę nad zamiennikami, choć nie są one niezbędne. Trochę za dużo "ch" na raz. I o ile w "oddechu" i "ruchu", z wiadomych względów, świetnie spełniają swoje zadanie, to przydałoby się przełamanie innym dźwiękiem (jeszcze przed przełamaniem ostatnich trzech słów).

Odbieram ten tekst jako wiersz intensywny, zmysłowy i chciwy, nienasycony. I treściwy - bez zbędnego metafizycznego/opisowego bełkotu.

Udany, nastrojowy i pełen subtelnej zmysłowości wiersz:)